bunları yazmam lazım | i have to write these all

[what do we do in the studio? and how are these justified? i want to describe, under a few main headlines, the manner how we choose and design the “works” that we demand the students wrestle, our manner of enlarging the boundaries of the profession, our (un)definitions for the works, resulting flyers, our not being worried about conveying “technical knowledge” (at least for the first year)_leaving this part (if not most of the studio) to mere coincidences_, our expectations about student participation,our ways of thinking, criticizing, tutoring, accompanying, our strengthening or weakening of the hierarchy, discipline, openness, limits, our different characters, atmosphere of chronic ambiguity that we deliberately recreate all the time, our adopting some keywords or phrases, a common studio language’s injection to the minds of the prospective professionals.. how come, we appear in front of the students, all the time, with not-that-different-opinions; preserving the same format.. and all the other issues... could we find expressions of this mindset? from written expressions.. i have several expectations from this effort of archaeology... for now: 1. moving on towards a more horizontal/participatory studio structure/experience 2. to find a better definition and a more suitable place for an intellectual agenda, in this participatory process (in fact this kind of intellectual agenda is neither defined, nor justified in the texts i cite here, but rather it is demanded. And there may be reasons for this: to many people in this profession, reading-writing work seems to be an extraneous load, and the first thing we usually give up when things get busy is a sophisticated thinking effort.)]

[stüdyoda ne yapıyoruz ve bunlar nasıl gerekçelendirilmiş, başlık başlık ve örneklerle öykülesem istiyorum. öğrencilere vereceğimiz işleri seçme ve tasarlama tarzımız, stüdyoyu tasarlarken sınırları zorlama tarzımız, briefleri tanımla(ma)ma tarzımız, buna bağlı olarak farklı föy türlerimiz, (en azından birinci sınıf için) ‘teknik’ bilginin aktarılmasınla dertlenmemek, işin bu kısmını tesadüflere bırakmak, tek tek bazı işlerin işlenme tarzı, öğrencilerin katılımıyla igili beklentiler, konuşma, eleştirme, sürece eşlik etme, hiyerarşiyi zayıflatma ve kuvvetlendirme, iş disiplini, farklı yürütücülerin farklı karakterleri, kronik belirsizlik ortamı, açıklıklar ve sınırlar ve bazı anahtar cümle ve kelimelere sahip çıkmamız, bunların dikkatle kullanılması üzerinden ortak bir meslek ve stüdyo jargonunun öğrenci zihinlerine yavaş yavaş zerkedilmesi... nasıl oluyor da hep benzer görüşlerle çıkıyoruz öğrencini karşısına ve daha neler neler.... bunların dimağımızda nasıl ifade bulduğu okulumuz yazınından alıntılarla..
bu arkeoloji / deşifre etme çabasından birkaç muradım var, şimdilik: 1. gelecek için daha yatay / katılımcı bir stüdyo kurgusu / deneyimine ilerleyebilmek (bu aralar not vereceğiz ve eğitim hiyerarşisi tüm katılığıyla beliriveriyor, onu ne kadar inkar etsek de yerinde duruyormuş) 2. entelektüel ajandanın bu katılımcı süreçte yerini daha anlamı biçimde bulması (aslında entelektüalist ajanda alıntıladığım yazılarda gerekçelendirilmiş değil, daha ziyade dayatılmış gibi ve bunun da sebepleri olabilir, sonuçta ‘okuma-yazma işleri’ halinde bir kenarda ur gibi, ek gibi duran bu incelikli düşünce üretme ve donanma faaliyetleri zaman daraldığında, ya da enerji azladığında ilk vazgeçilen yük oluyor...)]

new approaches to creativity and creative thinking
ahsen özsoy
in A|Z, ITU journal of the faculty of architecture, vol4 no2, fall 2007, editorial, pp1-5

p1. “a creative milieu is a place – a cluster of buildings, a part of a city, a city as a whole or a region – that contains the necessary preconditions in terms of ‘hard’ and ‘soft’ infrastructure to generate a flow of ideas and inventions. such a milieu is a physical setting where a critical mass of entrepreneurs, intellectuals, social activists, artists, administrators, power brokers or students can operate in an open-minded cosmopolitan context and where face to face interaction creates new ideas, artefacts, products, services and institutions and as a consequence contributes to economic success (landry 2000). the university as a creative milieu can bring these various groups together with its creative partnerships and projects reaching out to business and community. learning from others, inspiration from outside and being open to unexpected conditions can be mentioned as performance indicators for a creative university.”

p3. “a definition of “creative core” comprises nine industries (www.nycfuture.org): advertising, film and video, broadcasting, publishing, architecture, design, music, visual arts, performing arts. the first step in measuring the creative core was to identify the number of enterprises involved in these creative core industries and the number of individuals who make all or part of their living through employment in a non-profit enterprise, or through self employment.”

from the references:
landry, c.; the creative city; a toolkit for urban innovators; earthscan and comedia, 2000