alçak stüdyo | studio the ignoble

stüdyo, "bulaşıcı stüdyo" manifestosunda yazıldığı gibi bir yer evet. belli ki takıldığım şey başka.. stüdyo kelimesinin kendisi doğrudan ve vurgulu biçimde çalışmaya ve üretime gönderme yapıyor, belki ona takılıyorumdur.. asla çalışma! (ücretli ve düzenli çalışma, yaratıcı bir hayat ve keyif için çalış = sorun no 1). bir de stüdyo denince mimarlık stüdyosunu kastettiğimiz, hadi en geniş anlamda tasarım çalışmalarını kastettiğimiz düşünülecek.. evet onu kastetmiştik.. ama orada da sorun var. (sorun no 2)

belki 4 yıl (bir ömür mü yoksa?) sadece metinler okutsak, yazılar yazsak, organizasyon ve deneyimler üretsek ve işlerin biçimsel yönünü olabildiğince bilinçli biçimde araçlaştırsak... sürekli bizim mimarlık işleriyle hiç alakası olmayan bir stüdyo oluşturup yürütmek hayali içimde yer etmiştir... ama şu soruya cevap vermekte zorlanıyorum (buna bir cevap bulalım): hiç saygı duymadığım bir ekonomik düzen üzerinden tanımlanmış bir meslek dalında çalışmak üzre profesyonel yetiştirmek için kurulmuş ve bunun için yaşatılan ve bu amaçla meşrulaştırılagelmiş bir kurumda, tasarıma-tasarımcıya has teknik becerileri edindirmeyi hedeflemeyen bir eğitimi inandırıcılığını yitirmiş kurgulara başvurmadan nasıl savunurduk?

stüdyo yürütme tarzımızın ayrılmaz bir parçası var: kavramları oldukça geniş anlamlarda kullanmak. tasarımcı tavrımıza sinmiş birşey bu ve bir kullanışlılığı var. bu yolla yeni şeyler, yeni fikirler, ürünler, biçimler, kavramlar üretmeyi umuyoruz. tasarım sürekli sınırları genişleterek, anlamları zorlayarak, herşeyin anlamını hürmetsizce değiştirerek, modifiye ederek, sınırsız varyasyonlar üreterek yapılıyor. bu eğer tasarımcı tavrıysa ve biz her şeyimizle stüdyoda bunun eğitimini veriyorsak, aynı öğrencilerden felsefeci ya da akademisyene özgü bir kavramları tam olarak yerli yerinde kullanma, hatta her bir kavramı bir “terim” gibi sınırlı bir alanda uygulama, düşünceleri uygun biçimde birleştirme, çağrışımları sınırlar içinde tutma tavrı yahut becerisi geliştirmelerini bekleyebilir miyiz? entelektüel incelik, ya da felsefe disiplinine özgü özen/dikkatli sınırlanmışlık, ya da akademisyene özgü az-anlamlı/tek-anlamlı terim üretme/kullanma çabası, tasarımcı olarak biçimlenmiş bir zihnin beceremeyeceği, erişilmez bir zihin tutumu mudur? yoksa 'geniş zihinlilik' ile 'entelektüel özen'in birlikte gelişmesi mümkün müdür?

bu dönem bizim yürüttüğümüz stüdyonun eğitiminin niteliğini tespit etmeye çalışayım: biz beceriler ve araçlar üzerinden giderek tasarımcı yetiştirmeye koyulduk. tasarımcımız o kadar araştırıcı değil, ama önüne problem gelince tasarımcıya has biçimde onu formüle edip çözmeyi beceriyor. henüz araştırıp bulmak ya da düşünmek hassaları zayıf onda. ama onları da “öğrenilebilir beceriler” olarak tanımladığımız için, sistemimize ikinci dönem katmayı düşünebiliyoruz. çok katı olmamakla beraber, aslında galiba bir tasarım eğitimi kuramımız ve bir yöntemler ailemiz var. geniş bir bilgi-beceri-araçlar/oyunlar havuzundan numuneler seçip bunlar üzerinden tasarımcıya has davranışları, taktikleri, etkinlikleri, tavırları vd. uygulamalı olarak “öğretiyor” gibiyiz. bir yandan bazı spesifik bilgileri ve becerileri kullandıkları için “donanmaya” başlıyorlar. bu donanımı ne kadar zengin ve çeşitli tutarsak sanki o kadar iyi. ama bazı sorular yerlerinde duruyorlar: acaba zihinleri “belirli bölgelerde” derinlemesine işlememiz gerekir mi? teknik mevzular/gerekler üzerine düşünmenin zamanı nedir? daha spesifik olarak eğer mevcut ise mimarlığa ait bir bilgi türü mimarlık eğitiminde konu edilecek midir? incelikli bir okuma-yazma-düşünme işi tasarım eğitiminin parçası mıdır? yoksa düşüncenin tasarımda sadece yüzeysel, araçsal, yahut en iyi ihtimalle teknik düşünce olarak işe koşulduğu teslim edilerek bunu ikinci planda mı bırakacağız?

true, the studio is a place in conformity with what is written in the "contagious studio manifesto". it seems, what is discomforting for me is something different. the word studio itself directly refers to studying and producing, this may be a problem for me.. never work! (don't work as a paid, regular employee, but work for a creative life and joy : problem no 1). secondly, when we utter: studio, it is natural that we indicate architectural design studio (or design studio in general).. yes we do.. but there's a problem there too. (no 2)

maybe, for 4 years (or for a lifetime?) if we just let the studio participants read, write, organize, and produce experiences, and if we consciously instrumentalize -i mean to devalue- as much as possible, the issues pertaining to forms, shapes, styles... a dream about a studio that is not concerned with architectural issues occupies my mind... but i have hardships to answer the following question (let's find an answer): in an institution that is constituted, and legitimated as a school for educating youth for being part of a profession (which is defined by an economical system, that i have no respect at all) how can we defend an education which doesn't target presenting skills and knowledge relevant to design? (we have to answer this without grounding ourselves over fictions not convincing anymore)

there's an inseperable part of our style of studio tutorship in our milieu: expanding concepts towards considerably large contexts, and meaningspaces. this seems to be intrinsic to our designer attitude and there's a use for it. this way, we hope to produce new things, new ideas, new products, forms, concepts... design is done by constantly expanding limits, straining or modifying meanings, producing endless variations, or changing the meaning of everything disrespectfully. if this is the designerly attitude, and if in the studio we are offering education of this, can we expect from those same students to develop skills, which are usually peculiar to the philosopher or the academician, i mean to apply and confine concepts appropriately, to combine thoughts relevantly, to delimit associations just on time? are these, mind attitudes that are unobtainable by a mind which is shaped as a designer? or is it possible to develop 'largemindedness' and 'intellectual rigor' in parallel?

let me try to define our current studio's style of education : we get on to educate designers, through skills and tools (games). our current designer is not much inquisitive, but it can manage to formulate and solve undefined problems with an attitude peculiar to designer. searching and thinking qualifications are still weak in it, but because we formulate even those as "learnable skills", we think it possible to add them whenever needed during studio process. though not a strict one, we seem to have a design education theory/program and a family of education methods. we choose samples from an extensive repository of knowledge-skills-tools/games, and seem to be practically "teaching" designerly attitudes, tactics, activities and behaviours. at the same time, while our participant is using sample knowledge and sample skills relevant to the game, it starts to be "equipped". it seems a diverse and rich equipment is better for the prospective designer.

but some questions persist: do we need to elaborate the minds thoroughly at some "specific regions"? first, when is the time to think about technical issues/requirements? more specifically, if it is existent, will the kind of knowledge, that is the domain of architecture, be an issue of architectural design education? second, is a refined reading-writing-thinking occupation, part of design education? or will we leave this as secondary, admitting that thinking in design practice is utilized only in a shallow, or instrumental manner, or at best as technical knowledge?