sahipsiz cephaneler | abandoned ammunition

önce mini şikayetçilikleri bir paket yapıp sokakta terkettim.
şimdi de 197 parça çok işim varcılık mühimmatını bir torba içinde çöpe bıraktım.
yeraltında sakladığım bütün cephanemi bir panikle elden çıkardım.
artık darbe yok. artık akış var gibi.
yaşlanmak...
uzaktan hayretle seyredegeldiğim akademisyenlerden biri olmaya bir adım daha yaklaşmak.

first, i left the complainings, at some street, in a little package.
now, to a garbage can, i'm leaving 197 pieces of "i have too many things to do" type ammunition...
in a moment of panic, i threw away, all the subterranian munitions that i was in charge of.
no more coups. it's like there is flow.
getting old...
one more step, towards being one of those academicians, whom i had been watching with bewilderment...