paketlenmiş hayaller | wrapped up dreams

başlangıçta bilinçlisin. biliyorsun, bu ortamdaki yerin sallantıda. hesaplarını açıklıkla yapmışsın. zaten sen buranın parçası da değilsin. her sıkıldığında, her zora geldiğinde kendi kendine balans ayarı yapıyorsun; büyük kaçma gitme planlarını çıkartıp yağlıyorsun, saldırıya hep hazırsın. (hep tetiktesin, hep savunmadasın)

sonra "kaçma planı saçma planı" diyerek sarılıyorsun araştırmacı kimliğine. aslında araştırmacıdan başka herşeysin ama senin alanında işler böyle yürüyor ve sen de memnunsun, tatmin edici bir işin var, gittikçe daha fazla koşturuyorsun. zorluklara karşı dirençsizsin, çabuk çöküyorsun ama idare ediyorsun işte, sen de alışacaksın çalışmaya.

daha da sonra paçandan kaptırıyorsun kendini işlere uğraşlara, bunlarla tanımlıyorsun artık kendini. takıntıyla sevdalı olduğun gölge şahsiyetini yeni şahsiyetinle üstüste koyup birleştirmeye yönelecek kadar şuursuzlaşmışsın... evet haklısın, bitiyor, hem gençlik, hem hayaller bir arada.. tamam ulan, ona da varsın.

sonra da seni büyük ihtimalle işinden atacaklarını, (yaşam ortamından ayıracaklarını), yerine badem bıyıklılar alacaklarını söylüyorlar. en yetkili ağızlar söylüyor yani. e aslında sen bunları biliyordun. bir her musibeti önceden bilirlikle, tükenmez kötümser çok bilmişliğinle bunları her ortamda ifşa ediyordun. sen hesapları yapmıştın. onlar pışpışlasınlardı, sen sonucu öngörmüştün. ama ciddi bir olasılık olarak karşına çıkarılınca da bozuluyorsun haliyle: sizin için çöpe attım lahn ben hayallerimi!

haydii, tekrar hayalleri arayıp tarayıp çıkarıyorsun, biraz eskimiş ve solmuşlar ama hala iş görürler. onlar akademik adayı şahsiyetimi nereye atarlarsa atsınlardı, benim gidilecek büyük yolculuklarım var.

in the beginning there was consciousness. you knew it, your position in this milieu was quite shaky. you had plainly calculated your chances. besides, you weren't part of this institution. whenever you were bored, whenever things got hard, you were re-adjusting your tune; you occasionally took out your plans of a great-escape, you were always ready to attack (you were always alert, always on defense)

then you said, "great escape mreat escape", and adopted your researcher identity. actually you were everything but researcher, yet, it was how things went in your discipline and you were content. you had a satisfying job, and gradually accelerated your pace. though you weren't resistant to difficulties, you could get on anyhow. you would get used to working.

then you are caught. you get to define yourself with these works. you even start trying to overlay your shadow personality, whom you're passionately in love with, onto this veiling personality, and merge them. this much of unconsciousness... yes you're right, youth ends, together with the dreams..

ok, whatever, you're in.

then one day they say they would most probably dismiss you (from your biological environment) and instead employ those almond mustached conservatives. the dean says it. so? so you already knew it; with your usual omniscience, which works best with calamities. and you had already disclosed it almost everywhere. you had already considered the chances, they could have rocked you to make you sleep, you had already foreseen the consequences. but still, when it comes out, as a serious probability, it gets you down: is it this that i threw my dreams for?

so you seek and find your dreams again from some closet, they're somehow worn out, and pale, but still neetly working. those people can throw my proto-academic personality to anywhere they want. i have great journeys to go.